Geliefde gemeente, gasten in ons midden,
Psalmen 8:1–2 NBV HEER, onze Heer, hoe machtig is uw naam op heel de aarde. U die aan de hemel uw luister toont –
met de stemmen van kinderen en zuigelingen bouwt u een macht op tegen uw vijanden om hun wraak en verzet te breken.
Het enige wat ik de afgelopen weken dacht bij het horen van een babystem was: Laat dit stoppen, ik wordt hier helemaal gek van. Onze Jos kan er wat van. Er zit iets niet lekker, en een baby kan dat op slechts één manier laten merken. Huilen. En dat kunnen ze goed, en dat doen ze hard. Binnen een paar weken was het gedaan met onze energie. Mijn medelijden lag verstopt onder een laag van laat mij slapen. Begrijp me niet verkeerd, die slaap hadden mijn vrouw en ik ook echt nodig; maar ik wilde vooral slapen omdat mijn agenda vol stond. Er moest gewoon gewerkt worden. Leuk dat Jos er is, maar nu moet ik verder. Misschien heb jij iets soortgelijks niet meegemaakt bij het krijgen van een kind, maar met andere grote belangrijke gebeurtenissen in de relationele sfeer. Dan weet je dat iets belangrijk is, maar wil, kun, of durf je er niet je werk, agenda en tijd aan verliezen.
Deels ook normaal: het leven gaat door. Maar ik wilde eerlijk gezegd mijn persoonlijke vrijheden niet inleveren. Niet de genade leren kennen dat het een tandje minder mag, om de ander, de kleine ander, te zien en te verwonderen om hem. Om je vervolgens in die kleine ander te verwonderen over de grote Ander. Om Gods macht en glorie te zien in die kleine kinderhandjes en -voetjes, in die nieuwsgierige eerste blikken, in zijn geluidjes en zijn zachtheid, in zijn unieke geur die met niets te vergelijken is. Ik was daarentegen druk met mijzelf. Ik dacht dat het beter was, maar het levert je juist helemaal geen vreugde op. Calvijn spreekt woorden van waarheid: “De mens bevat genoeg wonderen om onze gedachten bezig te houden, als we het maar willen zien.”1Voor een online versie van de Institutie zie: deze link Maar wil ik het zien? Wil ik in mijn kinderen, ja in alle mensen, nog een glimp, een herinnering van hun Schepper zien? Of ben ik te druk met mijzelf. Deze Psalm is in elk geval een eyeopener: Onze kinderen zijn een teken van Gods kracht!
In kinderen ligt een enorme kans voor ons om God te zien. In kinderen leren we hoe God het leven bedoeld heeft. Kinderen leren ons verwonderen. Kinderen leren ons spelen. Kinderen leren ons ontdekken. Kinderen leren ons iets van onschuld en heelheid te zien. Kinderen leren ons de tijd te vergeten. Kinderen leren ons dat liefde belangrijker is dan presteren. Kinderen hebben ten diepste onze intimiteit nodig niet onze successen, niet de perfecte kleren of de grote huizen. Kinderen leren ons afhankelijkheid. Afhankelijkheid die zoekt naar geborgenheid. Kinderen leren ons dus eigenlijk hoe wij mogen omgaan met onze hemelse Vader! De behoeften van je kind? Dat zijn ook jouw behoeften naar God. Kinderen leren onze eigen kwetsbaarheid onder ogen te komen.
Kinderen, zij kunnen vaak nog zo onbekommerd vol zijn van God. Zij zien Hem overal in.
Een mooi voorbeeld was dat buurmeisje Lynn, en onze zoon Daan eens in de tuin speelden en er was wat onweer in de verte. Het buurmeisje schrok ervan, maar Daan zei met zijn drie jaar tegen Lynn: “je hoeft niet bang te zijn hoor. God is erbij!” Kinderen, wat zijn ze prachtig, vol leven! En wij mogen kinderen leren Gods macht te zien in hun leven.
Kinderen zijn Gods antwoord op een harde wereld. Kinderen zijn hét bewijs dat God de wereld niet verlaten heeft. Calvijn zegt daarover: “Ook kleine kinderen kunnen al heel welsprekend zijn roem verkondigen, zelfs al liggen ze nog aan de borst van hun moeder. Daar zijn dus zeker geen andere redenaars voor nodig.”2Voor een online versie van de Institutie zie: deze link Kinderen zijn het bewijs dat God erg gesteld is op jou. Hij behaalt zijn eer uit het scheppen van ons. In kleine kinderen zien we de schoonheid van God weerspiegeld. Dit geldt ook voor jou wanneer er geen kinderen aan jou zijn toevertrouwd. Ieder mens is zelf een baby geweest immers! Zwak, klein en teer. Dat ben je nog steeds. En in kinderen mag je leren, dat je nog steeds klein bent; maar hoewel klein, je weerspiegelt de luister van God! Ofwel: wil je Gods schoonheid en grandeur zien? Zie het niet alleen in het enorme sterrenhemel — die toch 9 van de 10 keer door oranje straatverlichting wordt versluierd — maar zie het in de ogen van de het kleinste kind, zie het ook maar in je eigen volwassen ogen. Muus Jacobse dichtte het treffend: “Zolang God kinderen in ons midden zendt, heeft Hij zich nog niet van ons afgewend.”3Hier is het gedicht na te lezen
[…]
Tegelijkertijd bezingt de David een lijn van vijandschap. De wereld is niet alleen maar gloria. Sommigen zelfs, krijgen liever geen kinderen in deze gevaarlijke wereld. Met de hele openbaring van de Bijbel in onze zak weten wij dat God de oorzaak van die gevaarlijke wereld bij ons mensen legt. De mens is ver van God geraakt, we zijn verweesd. Geen mens zoekt God is de conclusie in de psalmen die op psalm 8 volgen. Allen zijn verdwaald; we zijn God verloren is de boodschap van Psalm 14! En daarmee vervaagt de glorie van God van onze gezichten. Dat betekent: we weerspiegelen vaak niet meer de schoonheid van God. Over ons hangt de schaduw van verlorenheid. Kinderen groeien op in een harde wereld, en veel kinderen op de wereld blijft weinig ellende bespaard.
Onze kinderen groeien op in een harde wereld, en daar hebben ze op den duur ook hun eigen aandeel in. Als ze bij het ouder niet huilen om krampjes maar omdat ze hun zin niet krijgen, als kinderen op jonge leeftijd al heel erg gemeen tegen elkaar kunnen doen in de klas of op het voetbalveld. De berichtgeving over steekpartijen waarbij de daders vaak onder de 16 zijn, is bijna gewoon nieuws geworden. Machocultuur, de sterkste willen zijn. Jongeren zijn bij uitstek gevoelig om zichzelf te bewijzen voor hun leeftijdsgenoten. De rangen en standen van jeugdgroepen zijn broeinesten van pesterij en uitsluiting. En het houdt niet op als ze volwassen zijn geworden. Grote mensen doen ook niet altijd hun best in de ander de schoonheid van God te zien. En misschien is dát wel de diepst liggende probleem van onze verlorenheid: in de ander zien we de schoonheid van God niet meer omdat we God zelf niet meer zien en ontmoeten.
Het is de zonde van het niet zien, de zonde van het niet verwonderen, de zonde van het niet genieten van God, de zonde van het niet genieten van je medemens. De zonde dat je meent dat het leven in jouw handen is. Dan zijn wij vijanden van God: want hoewel God op ons gesteld is, zijn wij vaak niet op God gesteld. En omdat ik vaak niet mijn vreugde in God vind, ben ik blind voor de vreugde die God in mijn kinderen heeft gelegd en ben ik te druk met mijn eigen leven. We willen wel kinderen, maar ze moeten onze persoonlijke vrijheid niet hinderen.
[…]
Dat zijn twee kanten in vers 3: Gods glorie in kinderen, en Gods vijanden die door kindermonden worden weersproken. Twee kanten van die ene medaille van het leven onder de zon. Mijn hang naar persoonlijke vrijheid botst met Gods plan voor mijn leven. Mijn verlangen naar persoonlijke vrijheid verleidt mij om op een eilandje te leven van eigenbelang en voorbij te leven aan de ander. Ik zoek vaak mijn geluk in mijn eigen plannen.
Maar deze Psalm brengt me weer terug bij de basis van het leven. God snoert mij de mond met de geboorte van nieuw leven. God zet ons met de beide voeten op de grond. Wil je weten wat het leven ten diepste mooi maakt, zegt God, dat is dat jij blij bent met je God zoals ik blij ben met jou. Ja het is zelfs zo: God behaalt zijn eer uit ons geluk. God behaalt zijn eer uit uitbundig leven (Joh. 10:10). Gods eer is gestoeld op mensen die bij Hem thuis komen. De oude kerk spreekt over coram Deo, Latijn voor aan het hart van God. Daarin zit heel sterk het beeld van een vader en moeder die hun kinderen dicht tegen de borst aanhouden. Aan het hart van vader en moeder, zo zoekt God kinderen die rusten aan Zijn hart. De basis is dat wij weer erkennen dat die HEER onze God is op wie ik vertrouw en wacht.
Dat was ook de kern van Jezus verkondiging. Dat is wat we zojuist in het Nieuwe Testament lazen. Dat is zijn waarschuwing tegen de theologen van die tijd: jullie denken dat mij dienen bestaat uit het verdienen, maar deze kinderen dienden mij omdat zij vol vreugde waren om de genezing van lammen en kreupelen. Zij waren gewoon verheugd om mij! Jullie theologen zouden niet allereerst bezig moeten zijn met de juiste opvattingen over mij, maar met oprechte vreugde in mij. Wees toch eens blij dat je mij mag kennen! En laat dat maar van de preekstoel afspatten! Maar Jezus oogstte afwijzing. Ze wezen Gods goedheid af met de slechtheid van een martelwerktuig. Maar daar aan het kruis waar Jezus gebalde vuisten ontving, openden zich de armen van God voor verloren mensen.
Jezus is gekomen om ons weer kinderen te maken. Kinderen die zich verwonderen om de hemelse Vader. Kinderen die naar de hemelse Vader toe rennen! Jezus is de eerste nieuwe mens. Jezus ging ons daarin voor. Hij ging naar de Vader en opent ook de deur voor ons. In Jezus mag jij ook terugkeren naar je originele status: kind van God. Waarom? Omdat God wel heel erg op jou gesteld is. Hij wil van jou niets anders, dat jij weer ziet hoe prachtig God is. Dat je blij bent met God.
Lieve Jan Jaap en Joliza, lieve Rebecca en vooral mezelf, lieve gemeente en gasten: wat vraagt God van ons vandaag wanneer onze kinderen de doop ontvangen? Wat vraagt God van volwassenen in het algemeen in hun omgang met hun en andermans kinderen?
- Begin maar met het zien van Gods schoonheid in de ogen van je kind
- en leer je kind maar naar Wiens beeld ze zijn geschapen en Wiens Naam ze op hun voorhoofd dragen.
- en ga hen voor in een levensstijl dat ze meer en meer de schoonheid, de glorie van God weerspiegelen. Ofwel, ga hen voor in een christelijke levensstijl, dat is een geborgen levensstijl waarin onze kinderen tot bloei komen.
Vervolgens: ouders en gemeente weerspiegel zelf Gods schoonheid in jullie opvoeding. God heeft ons als ouders uitgekozen om Gods vaderhart te weerspiegelen. Dat is een hoge en eervolle taak. God weet dat we dat niet perfect kunnen. Toch heeft hij ons in dienst genomen. Het begint met je kind liefde te bewijzen. Een knuffel, een goed woord, tijd maken om hen te zien. Wij mogen met de hulp van de Heilige Geest onze kinderen tonen wie God is. Dat begint met jouw persoonlijke relatie met de Here. Leef dicht bij Hem, en je zult Hem meer en meer laten zien in je leven. En we mogen onze kinderen voorgaan in wie Jezus is als we eerlijk zijn over onze fouten in de opvoeding en vergeving durven te vragen voor wat we hen misdeden. En we mogen onze kinderen het gelaat van Jezus tonen als we hen laten merken dat wat ze ook doen, zij onze kinderen blijven.
Ten slotte een vraag om op te kauwen: probeer eens deze week in de kinderen die je ontmoet de schoonheid van God te zien! Ook als ze huilen 😉
Amen
